Geschiedenis van brandkast certificering.

Brandkasten en kluizen zijn gebouwd om de inhoud te beschermen tegen diefstal en/of brand.
Heel vroeger gebeurde dit aan de hand van de specificaties en/of wensen van de toekomstige eigenaar van de brandkast.

In 1791 begon Thomas Milner als leerling tinnengieter bij zijn vader, en begon daar "strongboxes" te bouwen. In 1814 heeft hij Milners Safe Co. opgericht.

In 1818 begon de gebroeders Chubb hun slotenbedrijf. Zij bedachten bijzondere sloten, kregen patenten erop en groeide uiteindelijk tot een Engelse topmerk in brandkasten. Het bedrijf is nu eigendom van Gunnebo.

De noodzaak van een standaard normering werd steeds meer duidelijk. Ieder land bedacht hun eigen systeem van waardeberging, classificatie en beproevingsmethoden. Classificatie werd gebaseerd o.a. op de bouwwijze, soort materiaal, regelwerk en type slot.

In Nederland werd de Stichting Kwaliteitsbeoordeling Brandkasten in het leven geroepen door dhr. W. Eijgendaal. Jaarlijks werd een overzicht gepubliceerd van circa 3.000 modellen van zo'n 250 fabrikanten. In deze lijst stonden brandkasten, archiefkasten, inbraakwerende kasten, kluisdeuren, muurkluizen, vloerkluizen, datasafes, meubelkluizen, opbouwkluizen, kortom alle producten die dienen tot waardeberging. Modellen die uit productie waren werden ook in de SKB lijst opgenomen. Het "groene boekje", zo genoemd wegens de groene kaft, werd jaren lang gebruikt door banken, verzekeraars, fabrikanten en vakhandel.

In 2001 heeft het Nationaal Centrum voor Preventie (NCP) de lijst overgenomen en gepubliceerd als
"Dekkingsindicaties kluizen & kluisdeuren". Voor lichte risiko's werden de aanduidingen Safe 1, Safe 2,
Safe 3 en Safe 4 ingevoerd. Deze zijn allemaal vervallen per 31 december 2015.